Dis sag en dun en mens kan haar pols daardeur sien klop.
Ek gee haar 'n goeienag soentjie op haar wang.
Want êrens hier binne is daar 'n wete dat daar 'n tyd in die toekoms is wanneer ek gaan verlang.
Die verlange vir nog net een drukkie, een soentjie op haar ou wangetjie.
Haar ogies vol trane oor iets hartseer, haar lag en grap en skater.
Ag Mammie, kan jy nie maar vir altyd lewe nie.
Jy is nog op en wakker, jou stappie 'n bietjie stadiger.
Jou oë is beter as myne en jou hande vat raak al is party vingers krom.
Daar doer, baie ver in die toekoms hoop ek, is daar dae wat ek sonder jou hier op aarde sal moet aangaan.
Vir daardie dae wat kom bank ek.
Bank ek nie rande of dollars, pennies of sente nie.
Ek bank drukkies en soentjies.
Ek bank die klokkies van jou skaterlag, die klank van jou stem en die vlug van jou vingers wat oor die klavers hardloop.
Erens in die toekoms sal daar 'n laaste goeienag soentjie wees en O Heer, hoe vrees ek daardie dag.
No comments:
Post a Comment